แด่ความหวัง ...

ว่าไปแล้ว ณ ตอนที่กำลังนั่งพิมพ์อยู่นี้ ก็ผ่านมา เดือน ตุลาคมแล้ว อีก 2 เดือน ก็จะหมดปี 2021 

ปีนี้เหนื่อยพอตัว กับโรคระบาด ซึ่งตัวเองก็เฉียดมาแล้ว ดีที่ยังไม่ติดโรค

 มันกลัว มันกังวลไปหมด การเข้าทำงาน ของเราด็ไกล้จะครบ ปีที่ 2 แล้วหล่ะ

 อายุ ณ ตอนนี้ก็ 29 ปี อีก 6 เดือน ก็จะ 30 แล้ว

เป้าหมายที่เคยตั้งเป้าไว้ ก็คือการออกไปเที่ยว ต่างประเทศ ก่อน 30 ก็ พังทลายลง

ณ ตอนนี้ โรคระบาดมันก็ยังอยู่ 

และ เราก็ดันไปก่อ หนี้ไปอีก ก็เพราะ ของมันอยากได้ เนอะ 

แต่ก็ พอเข้าใจตัวเองอยู่ มันไม่เกินกำลังของตัวเอง 

ที่ผ่านมา ก็เริ่มชินกับความเป็นโสด 

การออก ไปเดินห้างคนเดียว ดูหนังคนเดียว 

แม้แต่การกิน บุฟเฟ่ต คนเดียวก็ทำให้ตัวเองมีความสุขได้ แ

ม้มุมมอง เราว่ามันเป็นอะไรที่โคตรจะเหงาเลย เราก็พยายามทำใจให้ชิน

การมีเพื่อนบนดลกออนไลน์ก็ดี เพิ่งไปเจอน้องคนนึงที่เล่นเกม GTA ด้วยกันเมื่อ แบบ 5-6 ปีก่อนมา

ทำให้รู้ว่า เวลาผ่านไปเร็ว คนเราโตเร็ว พัฒนาเร็วมาก จากเด็กน้อย ตอนนี้เขากลายเป็นพ่อคน

น้องอีกคนก็กำลังจะแต่งงาน โหห นี่แหละ ชีวิต

ส่วนเรายังทำงานต่อ ไป ไม่ใช่เพื่อใคร เพื่อ ตัวเราเอง

เราเคยงันอยากออกเดินทางไปที่ไหน ไกลๆ เพื่อเยียวยาจิตใจ อยากไปอีก

จะมีโอกาสอีกไหมนะสักครั้งในชีวิต

ได้พูดคุย กับเพื่อน สมัยมัธยมด้วยกัน บอกเราเรื่องราวชีวิตกันในแต่ละวัน ก็ไม่เหงา

แม้ไม่ค่อยได้เจอกัน บางคนอยู่ไกล แต่คุยกันอยู่ก็มีความสุขดี

ที่ผ่านมา เหงา อยากมีใครสักคน ให้กำลังใจกัน ในวันที่แย่ๆ

แต่ก็ได้แต่ ให้กำลังใจตัวเอง

เคยเปิดรับใครเข้ามาชั่วคราว บางครั้งงก็เจ็บ

ตอนนี้ลองเปิดใจอีกสักครั้ง ก็จะไม่เป็นไรหรอก

หวังว่าการเปิดใจครั้งนี้ คงไม่เจ็บ

ขอให้เป็นอย่างนั้น 

คนเราต้องอยู่ด้วยความหวังนะ

บอกตัวเอง แด่ความหวัง ... ขอให้โลกกว้างขึ้นกว่าเดิม