งานที่ผ่านไป 1 เดือน

ในที่สุดก็ได้งาน ผมดีใจมาก และลแล้วมันผ่านไป 1 เดือนพอดี

1 เดิอนแล้วได้อะไร อย่า่งแรกเลยถ้าถามว่าโอเคกับงานไหม

ผมก็บอกว่าโอเคนะ บางครั้งมันก็รู้สึกๆเหงาๆอยู่ แม้มีคนมากมาย

ผมไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมงาน เป็นยังไง มันเหมือนเพื่อนเรา เพื่อนสมัยเรียนไหม

เหมือนบางครั้งมันเป้นแบบ ตัวใคร ตัวมัน บางครั้งมันเหมือนช่วยเหลือกัน

แต่เพราะผลประโยชน์เรื่องงาน ลึกๆมันก็เคว้ง หรือผมยังไม่สนิทกับใคร

และคนในแผนก็ไม่มีใครอายุเท่าผมเลยการมีเพื่อนอาจจะยากไปหน่อย

สักวันมันก็คงต้องมี เพื่อนอาจจะไม่มี มีแต่เจ้านายกับลูกน้อง พี่กับน้อง

พี่ที่คอยสั่งงานน้อง ผมพยายามที่จะเรียนรู้ให้ได้เร็วๆ เพราะบางครั้งวันหยุดผม

ก็จะทำงานคนเดียวกับพี่อีกคน ผมรู้สึกเหมือนแบกอะไรไว้

บางสิ่ง บางอย่างผมยังไม่รู้อย่างแท้จริงก็ต้องถาม ถามมากก็กลัวเขาจะรำคาน

จนบางครั้ง ผมคิดว่าพอหมดสัญยาจ้าง 3 เดือนผมจะลาออก

แต่ผมลาออกไปแล้ว มันไม่มีโอกาสแล้วนะ โอกาสแบบนี้หายากมาก

แต่ตอนทำงาน โอกาสจากที่อื่นๆก็มาหาผมเช่นกันแต่ผม ปฏิเสธไปแล้ว

ผมอยากจะออกนะ แต่มันไม่ได้ออกง่ายๆ ออกไปแล้วไ่ม่ใช่ว่า จะมีโอกาสอีก

ผมไม่รู็ว่าที่ทำอยู่เพราะ ทนที่จะทำหรือเปล่า พอทำไปแล้วมันก็โอเค

ผมเห็นอนาคตของผมอยู่ที่นี่ แต่ความสำเร็จ หรืออนาคตมันไม่ได้มาง่ายๆหรอก

ผมต้องทำด้วยตัวเอง อย่าท้อไปก่อนนะ